Τις φορές που με έκανες να ξεχνώ, με τα καμώματά σου.
Τις άυπνες νύχτες που το ζεστό κορμάκι σου με παρηγορούσε επειδή υπήρχε κάποιος δίπλα μου.
Τις μέρες που ερχόμουν από το νοσοκομείο και με φρουρούσες μήπως και με ξαναπάρουν και με χάσεις.
Τις στιγμές που έβαζα το κλειδί στην πόρτα και ήξερα πως κι εμένα κάποιος με περιμένει σ' αυτό το σπίτι.
Τις ώρες της λατρείας, που τράβαγα τα χέρια υγρά απ' το γλωσσάκι σου και έκανα πως δεν μ' άρεσε.
Τις άλλες, εκείνες που μαλώναμε και άφηνες τις νυχιές σου παντού μέχρι να ξεθυμώσεις και να σταματήσεις να κουνάς τη φουντωτή σου ουρά.
Ολα θα τα θυμάμαι λευκή αγαπημένη Ρόζα με τα ρόδινα αυτάκια, το μυτάκι, τα πατουσάκια σου. Πεντάμορφη πριγκιπέσσα, το μεγάλο χαζό πλάσμα που αγκάλιαζες με τα ποδαράκια σου γυρεύοντας προστασία, σήμερα δεν τα κατάφερε. Και δεν έχει πια κανέναν για παρηγόρια...
19 σχόλια:
Αγαπάω πολύ τις γάτες κι ας τις λένε "κακές".Με συγκίνησε πολύ το κείμενο
:(
Λυπάμαι πολύ...
Σοφία, είναι ανεξάρτητες. Αλλά πραγματικά, αγαπησιάρες.
Ιφιμέδεια, ευχαριστώ πολύ. Και ξέρεις, μέσα σε όλα μπορεί να μοιάζει πολυτέλεια να πενθείς για ένα ζώο, όμως δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.
Εύχομαι σύντομα μια άλλη εφταψυχούλα να έχει την τύχη να κρυφτεί στην αγκαλιά σου.
Κανέναν πένθος δεν είναι πολυτέλεια.
Ευχαριστώ τόσο πολύ Mambo Tango. Αισθάνομαι βαθύ πένθος, τω όντι
Στις απώλειες πάντα νιώθω αμηχανία... Ανίκανος να ψελίσω τον παραμικρό παρηγορητικό λόγο.
Ίσως επειδή είναι ο χειρότερος φόβος μου...
Εύχομαι σύντομα μια άλλη φουντωτή ουρά να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα..
...πριν από ένα μήνα χάσαμε τη δική μας, είκοσι κοντά χρόνια μας συντρόφευε, ακόμα καταπίνω δάκρυα κ νομίζω ότι ακούω τη φωνή της..ελπίζω να κάνουνε παρέα όπου κι αν βρίσκονται..
Εχω χασει γατια ποικιλοτροπως και στην Ελλαδα παλαιοτερα και στη Νεα Υορκη οπου ζω. Περυσι ο γατος μας για 13 χρονια ο Ρεξ, ονομα και πραμα, διαγνωστηκε με καρκινο. Τη μερα που τον πηγαμε στο γιατρο για την ευθανασια τη στιγμη που βυθιστηκε στον υπνο και ξεψυχησε ξεσπασα σε λυγμους εγω που δεν εχω κλαψει απο παιδι. Συμπονω τα συναισθηματα σου.
Αλουφάνιε ευχαριστώ ειλικρινά. Εχω ανάγκη τα ζεστά λόγια των φίλων.
Μαίρη, η δικιά μου ήτανε ζόρικη, οι μελλοντικές της φιλενάδες στον παράδεισο των γατιών θα καλοπεράσουν....
Σ. Αλεξόπουλε, δεν πρόλαβα ούτε τον γιατρό να φωνάξω. Ξύπνησε αδιαθετούλα, ήπιε με το ζόρι λίγο νεράκι και αυτό ήταν. Δίπλα μου, στο κρεβάτι (μας). Και τώρα, ποιος θα κοιμάται τα βράδια επάνω στο πλευρό μου;;;
(κι άλλα δάκρυα)
πολύ όμορφο...
αλοίμονο αν είναι πολυτέλεια να αισθάνεσαι και να εκφράζεσαι...
σε νιώθω, το έχω περάσει κι εγώ
act-HIV-ist σήμερα όλη μέρα μόλις άκουγα μικρούς θορύβους στο σπίτι νόμιζα ότι θα την έβλεπα να ξεπροβάλει...
Λυπάμαι πολύ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ σε νιώθω. Έζησα το ίδιο τρία καλοκαίρια πριν. Πέρασε καιρός για να εξοικειωθώ με το αμετάκλητο. Ευτυχώς ο χρόνος βοηθάει, σου χαρίζει αυτή την ησυχία και τη σιγουριά της βιωμένης αγάπης, αυτής που υπάρχει ακόμα κι όταν ο άλλος έχει φύγει για πάντα.
!!!
Τα δικά μας πλάσματα δεν φεύγουν ποτέ.
Lou... Reed, habilis, τα λόγια σας βάλσαμο στην ψυχή μου. Ευχαριστώ πολύ
Μας παίρνει χρόνο η διαπίστωση πως δεν υπάρχει απώλεια... Σ' ό,τι υπήρξε κι αγαπήσαμε... Αμέ? Θαρρείς είναι τυχαία η Συνάντηση?
Κι άλλα δάκρυα...
δεν τολμώ να υπογράψω με την άλλη μου... ιδιότητα, με πονά και με τρομάζει, με ταράζει..
Αγκαλιά μεγάλη, στη Ρόζα, σε σένα, στ...
Σπουδαία η αγάπη κι ας κλαίμε...
Ναι, σπουδαία η αγάπη, Αλεφ, εσύ που μου την είχες "βαφτίσει" από τις ρόδινες ομορφιές της. Ακόμα ακούω θορύβους και νομίζω πως θα πεταχτεί, να διεκδικήσει το μερίδιο λατρείας που όχι, δεν έχασε, αλλά και δεν είναι εδώ να λάβει...
Θυμάσαι; ήταν η γάτα που θέλαμε να βαφτίσουμε παλαιστινιακά, λόγω ιντιφάντας, και καταλήξαμε σε εβραϊκό όνομα και γελούσαμε τόσο!
Φιλώ σε, με την αγάπη μου
Αγγελικούλα μου... πώς σε βρήκα απόψε, σε τόσο πόνο!!! Κι είναι κι αργά να σου τηλεφωνήσω, να σου συμπαρασταθώ!
Σε νιώθω, κορίτσι μου! Έχω κλάψει πολύ για τετράποδους φίλους! Ειδικά τον Έντουαρτ, μέχρι και τρισάγιο τον διάβαζα, μαζί με το όνομα της μάνας, χωρίς να το ξέρει βέβαια ο παππάς!
Δική μου η αμαρτία. Μην το πεις, πουθενά!
Η λύση Αγγελικούλα μου, μια αλοιφή στον πόνο, γιατί το σημάδι ποτέ δεν θα φύγει, ένα άλλο γατάκι, αν αντέχεις όμως στο μέλλον, άλλη απώλεια. Εγώ αποφεύγω να ξαναδεθώ πάλι με ζώα. Ακόμα και την Ελπίδα, την χάρισα, εγκαίρως. Λίγο πριν την αγαπήσω πολύ!
Είναι εκείνη που ζήλεψε όταν ήρθα κοντά σου και έβγαζε τα νύχια της;
Κι εκείνη σ' αγαπούσε πολύ, Αγγελικούλα μου! Κάνε κουράγιο!
Εκείνη, με τα νυχάκια έτοιμα ήταν, Κατερίνα. Μου λείπει τόσο πολύ...
Δημοσίευση σχολίου