Η ευτυχία, για μένα, είναι σε μέγιστο βαθμό Αγάπη. Στην πρόσκληση της Alef να γράψουμε για την ευτυχία, ανταποκρίνομαι με ένα ποίημα του Λουί Αραγκόν σε μετάφραση Αντώνη Θ. Φωστιέρη:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ
Τίποτα δε χαρίστηκε στον άνθρωπο ποτέ. Μηδέ η δύναμή του,
Μηδέ αδυναμία, μηδέ καρδιά. Κι όταν νομίζει πως
Τα χέρι’ ανοίγει, ο ίσκιος του είναι σωστός σταυρός
Και μνέσει μες τη χούφτα του της ευτυχίας του ο σποδός
Είναι μια προδοσία φριχτή κι αλλόκοτ’ η ζωή του.
Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.
Η ζωή του... Μοιάζει σε στρατιώτες με στολές
Μα δίχως όπλα, για έναν άγνωστο σκοπό ταγμένους.
Τι κι αν τους εύρης το πρωί ετοιμασμένους,
Αυτούς, οπού το βράδι θα τους δης αβέβαιους, νικημένους;
Πήτε μονάχα* η ζωή μου! Και βαστήχτε των δακρύων σας τις πηγές...
Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.
Ωραία μου αγάπη, καλή μου αγάπη, οδύνη και πλάνη,
Μαζί μου σέχω, μέσα μου, σαν πουλί πληγωμένο*
Κι όλοι γύρω μας βλέπουν μένα βλέμμα χαμένο,
Ξαναλέγοντας, πίσω μου, κάθε λόγο που είχα πλεγμένο
Στα μεγάλα τα μάτια σου- κι έχει τώρα πεθάνει...
Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.
Ο καιρός να μάθουμε να ζούμε έχει διαβεί...
Κλαίνε στην ένωσή τους οι καρδιές μας κάθε βράδι,
Για το σπαθί της δυστυχιάς που της χαράς το υφάδι
κόβει, για τις λύπες που πληρώνουν ένα χάδι,
Τα όσα δάκρυα για μια κιθάρας πνοή.
Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.
Δεν υπάρχει αγάπη, σαν κισσός στον πόνο να μη στρέφεται,
Δεν υπάρχει αγάπη που να μη σε πεθαίνει,
Δεν υπάρχει αγάπη που να μη σε μαραίνει,
Και της πατρίδας όχι πιότερο η αγάπη η βλογημένη
Δεν υπάρχει αγάπη που απ’ το κλάμα να μη θρέφεται.
Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.
Κι όμως, μ’ αγάπη εμείς οι δυο ‘μαστε δεμένοι!
20 σχόλια:
"Κι όταν νομίζει πως/ τα χέρι' ανοίγει, ο ίσκιος του είναι σωστός σταυρός", αλλά μόνο οι νεκροί φεύγουνε με δεμένα χέρια!
ΥΠΕΡΟΧΟ! Εαρινή μου ναι, πονάει η αγάπη, αλλά και η έλλειψή της, σκοτώνει! Φιλί κι ευχαριστώ!
Εαρινή Συμφωνία,
Σήμερα γιορτάζουμε! Η Χουακίνα επιτέλους έγινε 1 έτους! Την έλαβες την πρόσκληση;
πανέμορφο :)
Η επιλογή εξαιρετική!! Υποκειμενικό , αλλά κάποιες φορές με ποιητές το υποκειμενικό αποκτά αντικειμενική διάσταση. Καλό Σ/Κ !!
Πολυ ανθρωπινο κι ευαισθητο εαρινη μου!Αν και σε μερικα σημεια εχω ενστασεις δεν τα σχολιαζω γιατι στο συνολο του ειναι ομορφο ποιημα!Φιλια πολλα και καλη εβδομαδα!
καλημέρα...μελαγχόλησα :(
Όμορφο, μα μελαγχόλησα.
Ναι, αγαπημένο μου εαρινάκι! Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη!
Φιλί μελαγχολικό!
Υπάρχει, λέει, αγάπη ευτυχισμένη!
Έρχεται με πούλμαν και φαντάζομαι κι εσένα μέσα!
Φιλιά!
Άγαπημένη Ανοιξιάτικη Δροσιά,
Κι όμως υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη, είναι αυτή των κοριτσιών που δένονται με μια παράξενη μακρινή φιλία.
Χρόνια πολλά στις αγάπες σου
Ιουστίνη φιλεορτάζουσα
Που είσαι εαρινάκι μου; Χαθήκαμε!Όλα καλά;
Κοίτα μη κρυώσεις εκεί με τα χιόνια!
Φιλιά!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ / μόνο στην αγάπη είμαι ευτυχισμένη
Ακριβής απόδοση! σαν μαθηματική επαλήθευση!
καλησπέρα έαρ
Καλησπέρα.
Ήρθε η σειρά μου να σε προσκαλέσω σε παιχνίδι-δες στο μπλογκ μου :)
Πού είσαι ρε κορίτσι μου; Ήρθα για βιαστικά φιλιά! Εύχομαι όλα καλά!
Πού είσαι ρε κορίτσι μου; Ήρθα για βιαστικά φιλιά! Εύχομαι όλα καλά!
Ευτυχία; Ένα ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ είναι, γλυκιά νοσταλγία δηλαδή για ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στις ρίζες της επιθυμίας για αληθινή ζωή, όπως το είδε για παράδειγμα στη δική του ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ο ποιητής:
"Το σύννεφο κρεμασμένο ψηλά απ’ το χρυσό ουρανό
η θάλασσα κάτω βουλιαγμένη στα νερά της
Εγώ στη μέση
με το ποζάτο παιδικό χαμόγελο,
ανέμελος με την καινούργια ναυτική φορεσιά μου
με τα φτερά μου, με το λευκό κορδόνι της στολής μου
περασμένο γύρω στο λαιμό.
Κι όλα ήταν ακίνητα, χαρούμενα και πνιγμένα
σαν όλα να γύριζαν στη μητέρα".
(από το συλλογή ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ του Γ. Ε. Γεωργούση)
Αλεφ, το επόμενο ποστ είναι για σένα- απαντώ στην πρόσκλησή σου
Antoıne, μετά την Καθαρά Δευτέρα, να με αναμένετε στον βορρά
Roadartıst surrealist, Faraona, Nellinezi, συμμερίζομαι τις απόψεις σας. Ευχαριστώ
Κατερίνα, εδώ είμαι. Απλώς... διαβάζω κάτι χειρόγραφα! Και μου αρέσουν! Αλλά πρέπει να τελειώσω το διάβασμα ώστε να δώσω ολοκληρωμένη απάντηση.
Ιουστίνη μου, χαίρε στον μακρινό Καναδά.
Ωσηέ, ή απόδοση έχει γίνει πριν από τριάντα πέντε χρόνια τουλάχιστον. Κι όμως, αντέχει.
Aeglıe, υπέροχο.
Kyriaz, στο επόμενο ποστ θα είναι η συμμετοχή μου.
Flyıng lıbıdo εξαιρετικό ποίημα. Πραγματικά.
Γράφε παιδάκι μου κι ας την απάντηση, άμα πρόκειται να σε χάσουμε εμείς!
Φιλιά της!
Ένα σονετάκι
(στην κυρία Ρωρερκάρ)
Γλυκιά γυναίκα
χάρες γεμάτη
θεός ποιος σ’ έκα-
ν’ έτσι ευωδάτη
και σου επελέκα
σάρκα δροσάτη
κι άριστα δέκα
που παίρνει μάτι;
Μ’ αφού δικιά μου
δε σ’ έχει κάνει-
όποιος κι αν είναι-
τότε γλυκιά μου
Χάρου δρεπάνι
για μένα γίνε.
---
Γεώργιος Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου