Παρασκευή, Απριλίου 25, 2008

Η παραφορά του Ερωταφίου


Ο άνθρωπος- ένας μικρός θεός όταν έχει ερωτευθεί. Που φτιάχνει και ξαναφτιάχνει τον Κόσμο από την αρχή. Που επινοεί λέξεις, χειρονομίες, που δημιουργεί μαγικές στιγμές.
Σταυρώνεται κάθε φορά που ο έρωτας εκπνέει και αποκαθηλώνεται από τον θρόνο της αιωνιότητας. Για να ανέλθει πάλι, με τη νέα αγάπη και να ξαναζήσει τον κύκλο: έρωτας, φθορά, θάνατος.
Μεγάλη Παρασκευή, «ένδοξο πένθος» κατά Ρίτσο, και «σμίξιμο του έρωτα και του θανάτου». Ο Ιωάννης Ν. Κυριαζής- γνωστός σε μας και ως kyriaz κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες την ποιητική του συλλογή «Η παραφορά του Ερωταφίου» (εκδόσεις Κονιδάρη). Αφιέρωμα σε όλους τους έρωτες που πέθαναν και που δεν αναστήθηκαν ποτέ. Ενδοξο- πλην ταπεινό- πένθος και γραφίδα λεπταίσθητη. Αποδίδει θαυμάσια το έδαφος που χάνεται κάτω απ’ τα πόδια σου, την καρδιά σου που σχίζεται, την άβυσσο στην οποία βυθίζεσαι.
Με θρήνο σιγανόφωνο, πλην γεμάτο δύναμη, με δάκρυα ατόφιας ποίησης, χωρίς να καταδέχεται- όπως κάθε αληθινός καλλιτέχνης- μάταιες ελπίδες, ο Γιάννης Κυριαζής μιλάει και στην καρδιά και στο μυαλό σας. Γιατί είμαστε άνθρωποι- άνω θρώσκοντες δηλαδή. Και πενθούμε αβάσταχτα σε κάθε είδους απώλεια. Κι όμως συνεχίζουμε. Και γι’ αυτό, έχουμε ανάγκη την ομορφιά, ακόμη και μέσα στο πάθος και τη θλίψη. Για να παίρνουμε δύναμη. Μικρό δείγμα γραφής (και μετά σπεύσατε να προμηθευθείτε το βιβλίο:)

«Τρεις μέρες μόνον άντεξε του Τάφου το σκοτάδι-
μα μια ζωή εγώ, χωρίς δικό σου ένα χάδι»

12 σχόλια:

kyriaz είπε...

Τέτοιο σχόλιο...αξίζει περισσότερο κι από βραβείο Ακαδημίας.

Σ' ευχαριστώ πολύ,Εαρινή Αγγελική μου...
Καλή Ανάσταση!

mareld είπε...

Εαρινή μου!

"Και πενθούμε αβάσταχτα σε κάθε είδους απώλεια. Κι όμως συνεχίζουμε. Και γι’ αυτό, έχουμε ανάγκη την ομορφιά, ακόμη και μέσα στο πάθος και τη θλίψη"
Ο λόγος σου είναι χάδι!

Και φυσικά θα τρέξουμε να προμηθευτούμε και να απολαύσουμε
τον ποιητή μας!

" Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες".

Καλή μας ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Όμορφος κι έξυπνος ο τίτλος, ικανό και πειστικό το ελάχιστο δείγμα, ευστοχότατη επιλογή του Έρωτα που ακολουθεί τον κύκλο της γέννησης, της φθοράς, του θανάτου και της ανάστασης ( "θα μας φύγει, θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή.."), ωραία και η ανάρτηση... Μπράβο, Εαρινή, μπράβο, kyriaz, καλές μέρες να έχετε.

κυκλάμινο είπε...

Εαρινάκι μου, Καλή Ανάσταση, κορίτσι μου!
Φιλιά!

faraona είπε...

Καλοταξιδο το βιβλιο.

χρονια πολλα Εαρινη μου και του χρονου με υγεια.
Καλο ειναι πριν ο ερωτας πεθανει να του δινουμε το χερι της αγαπης για να κρατηθει.


φιλια

scalidi είπε...

Τα χρόνια μου πολλά και μπράβο που έγραψες τόσο όμορφα τέτοιες μέρες... Έαρ ανέφελο και ωφέλιμο

Mh Xeirotera είπε...

Xronia polla :)

alzap είπε...

Γλυκύτατη κυρία έχετε πρόσκληση στο βλόγιον μου.

Καλησπέρα σας΄

!-)

κυκλάμινο είπε...

Χρόνια Πολλά, αγαπημένο μου εαρινάκι! Ναι, συνεχίζουμε! Και ζούμε!
Στα υπόψιν!
Το άλλο, ξέχασέ το!
Δεν υπάρχει περίπτωση έτσι.
Τα λέμε, αφού βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου.
Φιλιά πολλά!

mareld είπε...

Εαρινή μου!

Πέρασα να δω τι κάνεις..
Ελπίζω και εύχομαι όλα καλά..

Φιλάκια!

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Κατερινάκι, φιλιά πολλά.
Mareld καλημέρα, επίσης. Ολα καλά, έρχονται και ωραία βιβλία για να γίνουν καλύτερα.

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Μη χειρότερα, ευχές για έναν ολάνθιστο Μάη
Αλέκο, ο καιρός εγγύς για το χειρόγραφο. Καλημέρα.
Φαραόνα, Σταυρούλα, Διονύση Μάνεση, φιλιά
Kyriaz, το άξιζες. Καλοτάξιδο.