tag:blogger.com,1999:blog-33058579.post748020782286220196..comments2023-10-15T14:30:09.548+03:00Comments on Εαρινή Συμφωνία: Σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξειςΕαρινή Συμφωνίαhttp://www.blogger.com/profile/00067836632141076383noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-33058579.post-64035242522747115392012-09-18T09:37:52.696+03:002012-09-18T09:37:52.696+03:00Κατερίνα, καλημέρα, φιλιά και πολλές ευχαριστίεςΚατερίνα, καλημέρα, φιλιά και πολλές ευχαριστίεςΕαρινή Συμφωνίαhttps://www.blogger.com/profile/00067836632141076383noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-33058579.post-14026956905594691392012-09-18T00:05:17.983+03:002012-09-18T00:05:17.983+03:00Διονύση μου, πόσο χαίρομαι που σε συναντώ εδώ, να ...Διονύση μου, πόσο χαίρομαι που σε συναντώ εδώ, να ήξερες!<br />"Καλό χειμώνα", φίλε μου και "Καλή νέα σχολική χρονιά!"<br />Με δασκάλους σαν κι εσένα, δεν φοβάμαι τίποτα!<br />Με καλύπτει το σχόλιό σου στην Αγγελική.<br /><br />Αγγελικούλα μου, αργείς να μιλήσεις, μα ο λόγος σου είναι πάντα ΕΙΔΗΣΗ!<br /><br />Υπερήφανη πολύ και για τους δυο σας, έτσι κι αλλιώς, χωρίς πολλές "συγγνώμες", σας έκλεψα!Κατερίνα δε 'στάπα;https://www.blogger.com/profile/13795528313528341946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-33058579.post-20052779845554448352012-09-17T17:23:45.685+03:002012-09-17T17:23:45.685+03:00Θυμάμαι, Διονύση, προ διετίας στο Ιδρυμα Αικατερίν...Θυμάμαι, Διονύση, προ διετίας στο Ιδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, που η Τζίνα Καλογήρου μιλουσε για το "παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο" δείχνοντας τη φωτογραφία που χρησιμοποίησα ως κεντρική στο κολάζ. Αμέσως μετά, τους έδειχνε παιδάκια της κατοχής, σκελετωμένα. Τα παιδιά φρικιούσαν και φώναζαν "τι είναι αυτά, κυρία". Και βρίσκαμε την ευκαιρία να τους μιλήσουμε για τον φασισμό. Πού να ξέραμε...Εαρινή Συμφωνίαhttps://www.blogger.com/profile/00067836632141076383noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-33058579.post-51080293227940771772012-09-17T17:18:50.576+03:002012-09-17T17:18:50.576+03:00Τι καλά που το τοποθετείς, Εαρινή. Και οι δύο άξον...Τι καλά που το τοποθετείς, Εαρινή. Και οι δύο άξονες, νομίζω κι εγώ, σημαντικοί. Τόσο η αντίδραση, η μη σιωπή, όσο και το να μη σηκωθούν άλλο οι τόνοι - θεωρώ ότι είναι λάθος να παλεύεις το φασισμό με τα δικά του μέσα. <br /><br />Στα σχολεία το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ήδη μεγάλη η συζήτηση περί του πρακτέου. Και ευτυχώς, υπάρχουν πράγματα να γίνουν, πράγματα που ελπίζεις πως στήνουν μικρά αναχώματα στην επέλαση της βαρβαρότητας.Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.com